Sierpień 2013
Według statystyk rejestracji z okresu kiedy obowiązkowe było podawanie długości ogona szczeniąt przy urodzeniu, jeden na pięć owczarków australijskich ma naturalnie skrócony ogon (NBT). Standardowa długość ogona a także liczba jego kręgów, jest sprawą indywidualną, chociaż w obrębie jednej rasy zwykle liczba ta będzie taka sama, a ewentualne różnicę wynoszą od jednego do dwóch kręgów. Normalne ogony stają się stopniowo coraz węższe; im bliżej końca ogona, tym mniejsze są kręgi, co daje wrażenie ostrego zakończenia. U psa ze szczątkowym ogonem, niektórych kręgów brakuje, a zakończenie ogona będzie bardziej tępe. Według ankiety zdrowotnej ASHGI z roku 2009-2010 około 47% owczarków australijskich z NBT miało ogon o długości jednej czwartej ogona normalnego lub dłuższy a 10% z nich miało załamane ogony (kink tail).
Gen odpowiedzialny za skrócony ogon został zidentyfikowany u owczarków australijskich. To gen o niekompletnej dominacji, podobnie jak gen maści marmurkowej. Szczenięta, które odziedziczą dwie kopie genu umierają wcześnie bądź są wchłaniane (resorpcja). Psy z jedną kopią genu będą miały skrócony ogon. Gen ten nie wpływa na długość szczątkowego ogona oraz na to, czy ogon będzie prosty czy załamany. Te cechy być może są kontrolowane przez inne geny lub sekwencje regulatorowe w DNA.
Psy o skróconych ogonach nie powinny być ze sobą krzyżowane, zwłaszcza jeśli ich szczątkowe ogony są wyjątkowo krótkie. Takie połączenia mogą skutkować rozszczepem kręgosłupa lub innymi wadami dolnego odcinka kręgosłupa. Badania ASHGI wykazały również, że 2% psów użytych w hodowli dało ogony skrócone, które powodowały kłopoty na tyle poważne, że wymagały uśpienia szczenięcia. Biorąc pod uwagę, że ta wartość procentowa dotyczy całej populacji psów hodowlanych (a wiele z nich nie miało naturalnie skróconych ogonów), rzeczywisty procent problemów przy krzyżowaniu NBTxNBT może być znacznie wyższy.
Tłumaczenie Justyna Wlodarczyk