C.A. Sharp, tłumaczenie Urszula Charytonik
Popr. w marcu 2013
Psy mają około 20 000 par genów. Wśród tych genów każdy pies ma takie, które, jeśli zostaną połączone z pewnymi innymi genami lub określonymi fragmentami regulacyjnego DNA, spowodują chorobę lub inne cechy, których hodowca nie chce. Biorąc to pod uwagę, nie ma czegoś takiego jak całkowicie „czysty” pies lub linia.
Jednak linia może być „czysta” pod względem konkretnego problemu. Na przykład niektóre linie aussie czasami dają anomalię oka collie, inne nie. Progressive Rod Cone Degeneration (postępująca degeneracja pręcików i czopków), forma Progressive Retinal Atrophy (postępującego zaniku siatkówki), jest rzadkością u aussie, zatem wiele linii będzie „czystych” pod kątem PRCD.
Każda linia ma swoje silne i słabe strony. Na przykład, jeśli dana linia jest znana ze stromych ramion, jest to problem genetyczny w tej linii. Strome ramiona nie są chorobą lub poważną wadą, ale są wadliwe i podlegają dziedziczeniu. Im bardziej wsobna (zinbredowana) linia, tym większe prawdopodobieństwo, że pojawią się poważne problemy, gdy niezbędny zestaw genów zostanie połączony w jednym psie.
Ponieważ żadna linia nie jest w 100% „czysta” pod każdym względem, co ma robić hodowca? Z myślą o konkretnych celach hodowlanych (typ, budowa, temperament, zdolność do danej pracy itp.) szukaj partnerów, których historia rodzinna jest silna w tych punktach, w których twoja linia jest słaba. Oznacza to rozważanie czegoś więcej niż jednostki; musisz także poznać jak najwięcej bliskich krewnych.
Pomocna może być znajomość statusu oczu, bioder itp. u zwierząt hodowlanych, ponieważ rodowody dzisiejszych psów wielokrotnie wracają do jednego lub więcej założycieli. Niestety większość tych psów założycieli żyła i umarła, zanim ktokolwiek prowadził szczegółowe zapisy dotyczące problemów zdrowotnych lub innych wad.
Wielu hodowców, aby osiągnąć swoje cele, stosuje hodowlę liniową, często koncentrując się na wkładzie poszczególnych wybitnych reproduktorów. Stosowanie popularnych reproduktorów znacznie przyczyniło się do wzrostu poziomu chowu wsobnego u psów rasowych. Popularne reproduktory są również kluczowym czynnikiem zwiększającym częstotliwość występowania poszczególnych chorób lub wad, na które mogą przenosić geny.
Kiedy hodowcy kładą nacisk na dobór pod kątem cech, a nie na konkretne rodowody, mogą lepiej zarządzać genetycznie złożonymi cechami, takimi jak zachowanie, pewne aspekty budowy i niektóre choroby. Cechy złożone genetycznie są trudniejsze do utrzymania (lub uniknięcia) poprzez strategie hodowlane oparte wyłącznie na rodowodzie.
System kojarzenia selektywnego (ang. assortative mating), w którym kładzie się nacisk na ważne cechy, może pomóc hodowcy utrzymać wartościowe cechy, minimalizując jednocześnie występowanie tych niepożądanych. Zamiast studiować rodowody, aby zobaczyć, jak często pojawiają się w nich pewne imiona, hodowca ocenia cechy i wady różnych przodków swojej suki i przodków potencjalnych reproduktorów, aby wybrać najlepsze połączenie.
Nigdy nie będzie psa, który jest wolny od wszelkich niepożądanych genów, ale dzięki kojarzeniu selektywnemu hodowcy mogą minimalizować wpływ tych genów.