(limfoma)
Popr. w sierpniu 2013
Chłoniak, zwany też czasem mięsakiem chłonnym (limfosarkomą), to jeden z dwóch nowotworów mających podłoże dziedziczne u owczarków australijskich. (Drugim jest hemangiosarkoma). Chłoniak jest nowotworem białych krwinek. Najczęściej powstaje w węzłach chłonnych, śledzionie albo szpiku kostnym. Może także wziąć swój początek w układzie trawiennym, skórze albo grasicy. Najczęściej występującym objawem jest powiększenie węzła chłonnego poniżej szczęki albo pod kolanem. Chore psy często są apatyczne, nie chcą jeść, tracą na wadze, miewają opuchnięte łapy albo pysk. Niektóre dużo piją i często sikają, mogą też występować trudności w oddychaniu, podrażnienia skóry lub śluzówek w pysku, wymioty lub ciemna, śmierdząca biegunka.
Rokowania są różne, częściowo zależne od specyficznej postaci chłoniaka, na jaką cierpi dany pies. Niektóre postaci reagują lepiej na chemioterapię, choć u większości psów po okresie remisji następuje nawrót choroby. Przy zastosowaniu dodatkowej chemioterapii zwykle możliwa jest ponowna remisja, jednak trwająca krócej niż pierwsza. Ostatecznie większość psów umiera na tę chorobę.
Krewni pierwszego stopnia chorych psów (rodzice, pełne i przyrodnie rodzeństwo, potomstwo) powinni być kojarzeni tylko z partnerami o rodowodach możliwie wolnych od chłoniaka i niemającymi chorych w bliskiej rodzinie. Pies, który zachorował na chłoniaka, nawet jeśli jest w okresie remisji, nie powinien być rozmnażany. Nie powinno się używać mrożonego nasienia pobranego od chorego psa.
Tłumaczenie Urszula Charytonik